Postacie z fantastycznego świata to mała odskocznia od płócien i realistycznych rysunków. Postanowiłam więc narysować 5 klasyków Walta Disneya. To już nie są kolorowanki, które kolorowaliśmy kilkanaście lub kilkadziesiąt lat temu – teraz czas sprawdzić, ile nauczyliśmy się przez ten czas i czy mamy swój styl tworzenia? 🙂 Co narysować? To pytanie zadaje sobie wiele osób, które bardzo chcą coś stworzyć, a nie wiedzą dokładnie co. Wcześniej pisałam o martwej naturze, o małych i jednoelementowych rysunkach, a dzisiaj napiszę Ci o postaciach animowanych Disneya. Jeśli myślisz, że to dziecinny sposób na naukę i marnowanie czasu, to jesteś w błędzie. W rysunkach fantastycznych fajne jest to, że masz swobodę tworzenia. Nie patrzysz dokładnie na proporcje, a światłocień nie musi być idealny. Rysowanie postaci z bajek to bardzo dobry odpoczynek od innych hiperrealistycznych rysunków, a z drugiej strony powtórka bajek z dzieciństwa. 🙂 Jakie kredki kupić? Jeżeli nie chcesz wydać dużo pieniędzy na zakup kredek, to przeczytaj artykuł, w którym napisałam opinie o najtańszych kredkach. Mimo to, zawsze warto kupić kredki dobrej jakości. Do nich zaliczają się kredki Faber-Castell. Dzwonnik z Notre Dame Zawsze kojarzyłam tę bajkę z nieforemnym gościem, który budził zgrozę. Film powstał w 1996 roku. Można by długo opowiadać o tej bajce, ale w skrócie chodzi o losy Quasimodo. Główny bohater to nieszczęśliwy, tajemniczy i osierocony dzwonnik, który mieszka w Paryżu w katedrze. Quasimodo jest osamotniony, nie ma kontaktu z ludźmi, czuje się odizolowany od świata. Pewnego dnia Quasimodo przełamuje bariery samotności i dołącza do tańczących ludzi. Wśród tłumu ludzi Quasimodo poznaje śliczną cygankę Esmeraldę (na rysunku) , która bardzo mu się spodobała. Trochę skomplikowana fabuła, ale wróćmy do rysowania. Włosy Esmeraldy pokolorowałam czarnym markerem, a potem białą kredką rozjaśniłam kosmyki włosów. Esmeralda ma również ciemną karnację, więc użyłam żółtej kredki, aby podkreślić kolor skóry. No i jak już pewnie zauważyłeś, zgarbiony Quasimodo ma bardzo jasną, wręcz jasno-różową skórę. Podoba mi się ten kontrast, przypomina mi trochę bajkę “Piękna i Bestia”. 🙂 Pocahontas Choć miałam zaledwie 3 lata, dokładnie pamiętam Pocahontas. Film animowany powstał w 1995 roku. Na pewno kojarzycie młodą Indianikę pełną odwagi i chęci do walki. Poznaje ona przystojnego Anglika, który nazywa się John Smith. John i Pocahontas darzą się pełną sympatią, ale wcale nie jest im łatwo żyć ze sobą. Cóż, różnica kultur robi swoje, ale w bajce (jak w życiu) musi być chwila zgrozy, żeby później cieszyć się z happy endu. 🙂 A tak w ogóle, to pamiętacie szopa Meeko? A teraz kilka słów o rysunku. Bardzo podoba mi się strój Pocahontas. Jeszcze jako dziecko zachwycałam się jej stylem. Indianinie mają trochę ciemniejszy kolor skóry, ale kredki Faber-Castell bardzo dobrze się sprawdziły. Podoba mi się w nich to, że mogłam swobodnie łączyć kolory nie zostawiając po sobie widocznych warstw. Wybrałam trochę ekspresyjny kadr z bajki, aby Was nie zanudzić. Mimo wszystko, postacie z Disneya rysuje się przyjemnie i wbrew pozorom – można sporo się nauczyć. 🙂 Aladyn Kto z Was czytał lub oglądał bajkę o ubogim chłopcu, który nie widział świata poza Dżasminą? Film Aladyn powstał w 1992 roku i szczerze Wam napiszę, to nie pamiętam dokładnie fabuły tej bajki. Książkę na pewno o Aladynie przeczytałam, ale chyba nie oglądałam bajki. W każdym razie jeśli Aladyn, to magiczna lampa i latający dywan. W lampie zamieszkuje Dżinn, który spełnia życzenia Aladyna. 🙂 Jeśli chodzi o rysunek, to tutaj również miałam możliwość pokolorowania czarnym markerem włosów Aladyna. Podkreśliłam je potem białą kredką. Trochę nadałam cieni w tym rysunku. Malowanie postaci Disneya przypomniało mi trochę lata dzieciństwa, ale zauważyłam, że podczas kolorowania ruch kredki ma znaczenie. Fajne efekty można osiągnąć kolorując kuliście, a nie liniowo w jednym kierunku. Postacie z bajki Disneya są z jednej strony proste do narysowania, ale też trzeba wykazać się wiedzą, aby uniknąć płaskiego efektu. Brązową kredką cieniowałam skórę Aladyna tak, aby zaznaczyć cień. Użyłam też gumki w ołówku Faber-Castell, aby rozjaśnić niektóre części ciała. Księga Dżungli Bajka przygodowa z 1967 roku. Mały chłopiec Mowgli zgubił się w dżungli. Potem zostaje adoptowany przez zwierzęta. Film pokazuje, jak małe dziecko radzi sobie z życiem wśród zwierząt i roślin. Oczywiście Mowgli spotyka różne niebezpieczeństwa. Bajka, choć stara, to dzisiaj każde dziecko ją zna. Wybrałam ten rysunek, bo ukazuje kontrast. Wielkie zwierzę vs małe dziecko. 🙂 Zauważyliście, że większość zwierząt w bajkach Disneya ma żółte oczy (białka)? Szop w Pocahontas tak samo. 🙂 W każdym razie, Mowgli i niedźwiadka trochę pocieniowałam, aby nadać im lepszego efektu. Całość obrysowałam markerem o grubości 3 mm. Kontury trochę nadały efektu naklejek, ale taki końcowy wynik też mi się podoba Piotruś Pan Film powstał w 1953 roku a jeszcze ma odbicie przez długie lata, bo do dziś pamiętam kolorowankę z Piotrusiem w 1997-1998 roku! Piotrusia rola polegała w skrócie na tym, że zabierał dzieci do świata Nibylandii. Przypominacie sobie? Wracając do rysunku… Na bluzce Piotrusia użyłam trzech kolorów kredek: jasnej i ciemnej zieleni oraz trochę żółci. W ciemniejszych zakamarkach dodałam odrobiny brązu i czerni. Przy Dzwoneczku nie miałam zbyt wiele pracy, ale pomyślałam, że podkreślę fantastyczny charakter białym żelopisem. Bardzo rzadko go używam, bo nie sprawdza mi się w moich rysunkach. Długopis żelowy firmy Gelly Roll Sakura wcale nie jest biały, tylko ciemno-szary. Dodatkowo z brokatem, czego w ogóle się nie spodziewałam przy zamawianiu. Mimo to, postanowiłam go wykorzystać właśnie do tematyki o fantastyce. 🙂 Mam nadzieję, że spodobały Ci się moje rysunki, a Disney stał się dla Ciebie inspiracją do tworzenia. Jeśli masz podobną kolekcję rysunków, to daj znać w komentarzu. 🙂